Μπορώ να μάθω κι ας σου φαινεται δυσκολο

"Είναι πολύ ζωηρός,δεν προσέχει,είναι αμελής και βαριέται διαρκώς... Δεν ξέρω πραγματικά τι του φταίει..." αυτά είναι πολλές φορές τα λόγια πολλών εκπαιδευτικών στους γονείς παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες και ιδιαιτέρως παιδιών με ΔΕΠ-Υ(Διάσπαση Ελλειμματικής Προσοχής-Υπερκινητικότητα)    "Είσαι χαζός...Δεν κάνεις για τίποτα...Με έκανες ρεζίλι στη δασκάλα σου πάλι...Στρώσου στο διάβασμα, γιατί δεν ξέρω κι εγώ τι θα γίνει..." είναι τα λόγια πολλών γονιών σε παιδιά κυρίως, τα οποία παρουσιάζουν ΔΕΠ-Υ...    "Μα δεν μπορώ άλλο...Κουράστηκα...Γιατί δε με καταλαβαίνεις; Δε θέλω να ξαναπάω σχολείο...Το μισώ το σχολείο..." είναι τα λόγια πολλών παιδιών με ΔΕΠ-Υ ή μόνο με ΔΕΠ στους γονείς τους ή τους δασκάλους τους...   Φαντάζει οπωσδήποτε εξαιρετικά δύσκολο τόσο για γονείς όσο και για εκπαιδευτικούς να ασχοληθούν με ένα παιδί, το ο ποίο παρουσιάζει διάσπαση προσοχής-υπερκινητικότητα, δεν είναι όμως ακατόρθωτο! Τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ είναι γεγονός ότι δεν μπορούν να συγκεντρωθούν εύκολα, πολλές φορές παρουσιάζουν έλλειψη λεξιλογίου, δεν κατανοούν τις περισσότερες φορές αυτά τα οποία διαβάζουν, ενώ έχουν αρκετά χαμηλή αυτοπεποίθηση τις περισσότερες των φορών.    Συνήθως γονείς και εκπαιδευτικοί καταφεύγουν στην εύκολη λύση, χαρακτηρίζοντας με διάφορους τρόπους τα παιδιά αυτά και χωρίς να εντρυφούν βαθύτερα στο γιατί το παιδί έχει τη συγκεκριμένη συμπεριφορά... Άλλες φορές πάλι επικεντρωνόμαστε όλοι τόσο πολύ στο πώς θα κατορθώσουμε να λύσουμε το πρόβλημα, που ξεχνάμε να δώσουμε έμφαση στις ικανότητες που έχει το παιδί με ΔΕΠ-Υ... Αν αυτές τις ικανότητες, αν αυτά τα ταλέντα του τα φέρουμε στην επιφάνεια τότε θα καταφέρουμε πολύ ευκολότερα να βελτιώσουμε και τη δυσκολία του παιδιού... Αυτό συμβαίνει γιατί το ίδιο θα νιώσει ότι μπορεί να καταφέρει πράγματα, η αυτοπεποίθησή του δηλαδή θα αυξηθεί και η ψυχολογία του θα βελτιωθεί σημαντικά! Ας μην ξεχνάμε ότι πολλές φορές όλοι μας χρειαζόμαστε ένα κίνητρο, προκειμένου να έχουμε αποτελέσματα σε κάτι...Έτσι και τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ χρειάζονται κίνητρα και ένα βασικό κίνητρο είναι η βελτίωση της ψυχολογίας τους και η αύξηση της αυτοπεποίθησής τους!   Όσον αφορά τον τρόπο μελέτης του συγκεκριμένου παιδιού, φροντίζουμε να είναι προσαρμοσμένος στους ρυθμούς του και αρκετά οργανωμένος, καθώς τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ δεν μπορούν εύκολα να οργανώσουν τη μελέτη τους. Βοηθάμε το παιδί με μεγάλη υπομονή στη μελέτη του, κάνοντας αρκετά ολιγόλεπτα διαλλειμματάκια ενδιάμεσα, προκειμένου να ξεκουράζεται.    Επίσης, αποφεύγουμε την παπαγαλία και προτιμούμε τη μέθοδο των ερωτήσεων, αν θέλουμε να το εξετάσουμε σε ένα θεωρητικό μάθημα για παράδειγμα, αφού προηγουμένως έχει κάνει ανάγνωση ξεχωριστά την κάθε παράγραφο του μαθήματος αυτού, του έχουμε διατυπώσει ερωτήσεις κατανόησης πάνω στην κάθε παράγραφο και τον παροτρύνουμε να βάλει διάφορες κεντρικές ιδέες σε κάθε κομμάτι. Με αυτόν τον τρόπο το παιδί διευκολύνεται, καθώς αποκωδικοποιεί τις πληροφορίες στο μυαλό, ενώ δε δυσκολεύεται ιδιαίτερα να τις τυπώσει!    Ο ρόλος των γονέων και των εκπαιδευτικών θα πρέπει να είναι καθαρά βοηθητικός και όχι πιεστικός στα παιδιά αυτά. Τα ίδια έχουν ανάγκη να αισθανθούν ότι τα εμπιστευόμαστε, ώστε να εμπιστευθούν και τα ίδια τον εαυτό τους... Τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ δεν τα φορτώνουμε ποτέ με πολλές δραστηριότητες, ώστε να αποδείξουν ότι αξίζουν κάπου... Αντιθέτως φροντίζουμε να τα παροτρύνουμε να ασχοληθούν με τη δραστηριότητα που τα ευχαριστεί, χωρίς πίεση...Άλλωστε είναι μια δραστηριότητα που υποτίθεται ότι θα πρέπει να τα ευχαριστεί, άρα δε θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να φαντάζει ότι συμβαίνει κάτω από πίεση... Θα ήταν ομολογουμένως πολύ καλό να νιώσουν ότι μπορούν μέσα από μια δραστηριότητα να ξεφύγουν και να διοχετεύσουν όλη τους την ενέργεια...     Είναι ίσως πολύ δύσκολο να διατηρήσει κανείς την υπομονή του όταν πρόκειται να ασχοληθεί με ένα τέτοιο παιδί, όμως ας σκεφτούμε όλοι πόσο δύσκολο θα είναι γι'αυτό το παιδί να νιώθει ότι δεν το κατανοούμε...Τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ και γενικά τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες θέλουν να μάθουν, απλά χρειάζονται τη βοήθεια όλων όσων μπορούν να είναι δίπλα τους...

Παιδί με μαθησιακές δυσκολίες μέσα στην τάξη

"Κάνεις φασαρία και μου ξεσηκώνεις την τάξη,πέρασε έξω..."είπε η καθηγήτρια στο Μ. "Πάλι εσύ το έκανες αυτό;Θα μπεις τιμωρία σήμερα..." ήταν τα λόγια των γονιών του Μ. "Μα δεν έκανα τίποτα... Γιατί συνέχεια όλοι λένε ότι φταίω εγώ;; Αφού πραγματικά δεν έκανα τίποτα..." ήταν τα λόγια του Μ. Ο Μ. είναι μαθητής με δυσλεξία... Όταν πήγα στο σχολείο του να ρωτήσω τους καθηγητές του,όλοι μου έλεγαν ότι προκαλεί φασαρία στην τάξη,καθώς ξεσηκώνει και τους υπόλοιπους... "Αναγκαζόμαστε να τον πετάμε έξω από την τάξη κάθε λίγο και λιγάκι..." ήταν τα λόγια μιας καθηγήτριάς του... Είναι γεγονός ότι πολλά παιδιά με δυσλεξία δεν παραμένουν ήσυχα για αρκετή ώρα... Αυτό όμως δε σημαίνει ότι για οτιδήποτε συμβαίνει ευθύνονται τα ίδια... Ήταν όντως αρκετές οι φορές που οι καθηγητές του Μ. έριχναν σε αυτόν την ευθύνη για τη φασαρία της τάξης του, χωρίς το παιδί πολλές φορές να προκαλεί φασαρία... Τις περισσότερες φορές επιλέγουμε την εύκολη λύση προκειμένου να αποδώσουμε ευθύνες σε κάποιον και ιδιαιτέρως αν το παιδί έχει και κάποια μαθησιακή δυσκολία, η οποία το καθιστά κυρίως υπερκινητικό,ή ανήσυχο... Πόσοι από εμάς έχουμε καθίσει όμως να σκεφτούμε για ποιο λόγο το συγκεκριμένο παιδί μπορεί να είναι ανήσυχο όχι μόνο μέσα στην τάξη,αλλά και στο σπίτι; Η απάντηση είναι πολύ απλή... Τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες αισθάνονται πολλές φορές ετικετοποιημένα ή ακόμα και στο περιθώριο... Είναι λογικό λοιπόν να προσπαθούν να κάνουν έντονη την παρουσία τους στους γύρω τους... Οι σχολικές επιδόσεις τους συνήθως είναι συνήθως χαμηλές και τα ίδια προσπαθούν με κάθε τρόπο να αποδείξουν ότι αξίζουν... Τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες είναι παιδιά με αρκετά ταλέντα και δεξιότητες συνήθως, οι οποίες αν τα αφήσουμε να τις ανακαλύψουν θα τους δώσουν οπωσδήποτε τη χαρά της επιτυχίας, ενώ θα τονώσουν την αυτοπεποίθησή τους... Δεν είναι λίγες οι φορές πάλι που οι εκπαιδευτικοί δε γνωρίζουν επακριβώς τον τρόπο, ώστε να χειριστούν ένα παιδί με μαθησιακές δυσκολίες... "Τον βγάζω τακτικά να μου κάνει ανάγνωση το αρχαίο κείμενο...." μου απάντησε η καθηγήτρια του Μ. Τα παιδιά με δυσλεξία έχουν δυσκολία με την ανάγνωση και το καλύτερο θα ήταν να αποφεύγουμε να τα καλούμε να αναγνώσουν ένα κείμενο μέσα στην τάξη μπροστά στους υπόλοιπους συμμαθητές τους. Πολλοί εκπαιδευτικοί πιστεύουν ότι έτσι το παιδί με δυσλεξία θα νιώσει καλύτερα, καθώς θα πιστέψει ότι μπορεί να ανταπεξέλθει στη διαδικασία της ανάγνωσης ενός κειμένου όπως και οι υπόλοιποι, όμως είναι λάθος... Το παιδί με δυσλεξία όταν κληθεί να αναγνώσει ένα κείμενο, αγχώνεται, προκειμένου να το διαβάσει όσο καλύτερα μπορεί,προκειμένου να μην καθυστερήσει το μάθημα, προκειμένου να μην το φέρουν σε δύσκολη θέση οι υπόλοιποι συμμαθητές του, όπως πολλές φορές μπορεί να συμβεί... Δεν είναι απαραίτητο να καλούμε ένα παιδί με δυσλεξία να κάνει ανάγνωση για να αναπτερώσουμε την αυτοπεποίθησή του, αρκεί μόνο να του δώσουμε το λόγο την ώρα του μαθήματος, να το εξετάσουμε προφορικά, να του δώσουμε τη σημασία που έχει ανάγκη, ώστε να μη χρειαστεί καν να παραμείνει ανήσυχο... Η διαδικασία της ανάγνωσης μέσα στην τάξη δυσανασχετεί το παιδί με δυσλεξία και το κάνει να αισθάνεται ανεπαρκές... Η υπομονή και η επιμονή επίσης, ώστε να μη διαταράσσει τη ροή του μαθήματος και ώστε να καταφέρει να παραμείνει ήρεμο είναι τα καίρια χαρακτηριστικά που πρέπει να διαθέτει ένας εκπαιδευτικός! Θυμηθείτε ότι όλο αυτό συμβαίνει γιατί το παιδί με έμμεσο τρόπο θέλει να σας κάνει αισθητή την παρουσία του! Δείξτε του ότι το υπολογίζεται ως ισάξιο μέλος της τάξης, γιατί όντως είναι... Τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες προσπαθούν να μας πλησιάσουν όλους, αλλά ίσως με παράδοξους τρόπους ή και ακόμα πολλές φορές ενοχλητικούς...Μην τα αφήσετε να κάνουν το πρώτο βήμα... Ξεκινήστε να τα πλησιάζετε εσείς πρώτοι...Με αυτόν τον τρόπο θα νιώσουν ότι αξίζουν...